Lomykin werd geboren in 1924 in het noorden van de Sovjet Republiek Oekraïne. Voor zijn opleiding aan de Kunstacademie reisde hij in 1946 af naar Odessa. Aan dit bekende instituut kreeg hij een stevige opleiding van leermeesters als Muchnik, Pavlyuk, Shelyuto en Poplavsko. Hij studeerde in 1951 af aan de academie en nam direct deel aan zijn eerste groepstentoonstelling in Moskou. Voor Lomykin was dit het begin van een lange reeks nationale en internationale tentoonstellingen. Na 1966 was zijn werk zelfs regelmatig in diverse Europese landen te zien en in 1976 stelde hij voor het eerst tentoon in Amerika op de Expositie van Russische Schilders in New York. Datzelfde jaar volgde Japan, waar hij vijf jaar later tevens een grote overzichtstentoonstelling inrichtte bij The Gekosso Gallery in Tokio.

Lomykin was een even virtuoos als productief schilder. Hij beheerste alle facetten van het vak; hij schilderde op doek, tekende en vervaardigde pastels en aquarellen. Pastel en olieverf hadden evenwel zijn voorkeur. In deze technieken wijdde de kunstenaar zich zijn gehele artistieke loopbaan met veel toewijding aan de figuratieve kunst; stillevens, landschappen, figuurstukken en portretten. Hij was er de schilder niet naar om uit zijn verbeelding of vanuit een theoretisch gefundeerd idee te werken. Hij richtte zich voornamelijk op de mensen en de dingen om hem heen: zijn familie, ballerina’s, maar ook de natuur.

Daarbij wisselde hij even makkelijk de strenge academische regels in voor de losse, spontane impressionistische toets. Deze twee volstrekt verschillende werkwijzen vormden de juiste basis voor zijn scheppingsdrang.

Opgeleid als klassiek schilder beheerste Lomykin moeiteloos alle genres. Ieder genre was weer een aanvulling op het ander en steeds trachtte hij zichzelf te overtreffen in de beheersing van het métier. Het vrouwelijk lichaam was voor hem echter favoriet. Voor hem symboliseerde zij alles: de oer-bron, de oer-moeder en de oer-godin.