Toen Armando een paar jaar na Nul weer ging tekenen, begon hij waar hij met het tekenen geëindigd was: bij het ‘informele’’ van de jaren vijftig. Voor zijn serie’s schilderijen geldt hetzelfde: Armando keerde terug naar de materieschilderijen met hun dikke, ruwe verfhuid uit de jaren vijftig. De reeks ‘Fahne’ was ook te zien op Documenta VII te Kassel. Expressieve schilderijen, vol van drama en innerlijke strijd. De thematiek is dezelfde gebleven: conflict, schuld, agressie en geweld. Het zijn aardse schilderijen, waarin de trage materie – verf, zand – overweldigend aanwezig is. Armando liet niet alleen zien wat hij bedoelde, hij maakte het ook voelbaar. Armando woonde midden jaren tachtig in Berlijn, waar de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog voor hem weer bijna tastbaar aanwezig was. Hij was gefascineerd door de meedogenloze manier waarop de geschiedenis verder gaat; het landschap gedraagt zich alsof er niets is gebeurd en de mens is niet bij machte iets te veranderen aan de wandaden uit het verleden. In zijn latere werk verschenen stille getuigen: de vlaggen, de bomen, de bosrand en het veld.

Armando (1929)
Fahne
Olieverf op doek
200 * 200 cm
Gesigneerd en gedateerd op de achterzijde 7 mei 1994
Prijs op aanvraag
Na telefonische afspraak in Oirschot te bezichtigen