Tweede helft jaren '30 schilderde Graafland vooral portretten. Zoals dit portret van Mw. Léonie Claes- Zaeijen. Zij woonde in 1937 in Vught en was getrouwd met Frans Claes, destijds bedrijfseconoom bij De Gruyter. Vanaf '33 woonde de familie Graafland in Vught. In dat jaar bereikte de depressie van Rob Graafland een dieptepunt door een daad van agressie tegen zichzelf waarbij hij zijn rechteroog verloor. Hij werd eerst in Apeldoorn en vervolgens in Vught opgenomen. Paradoxaal genoeg was hij enige tijd later genezen. Na een ziekte van veertien jaar kwam de drang om te schilderen in deze periode weer terug.

(Linksonder gesigneerd en gedateerd 1937. Geportretteerd  Mw. Léonie Claes-Zaeijen. Olieverf op doek 100 * 80 cm. Het werk is na telefonische afspraak in Oirschot te bezichtigen. Prijs 6.500 euro.

Maar al was hij genezen, toch was Graafland niet meer de man die hij vroeger geweest was, zoals hij op 7 september 1935 aan de kunstcriticus Plasschaert schreef. Gedurende de volgende jaren legde Graafland zich vooral op portretschilderen toe. Zijn schilderij "Levensbron" kreeg de eerste prijs op een tentoonstelling ter gelegenheid van het 750-jarig bestaan van de stad 's Hertogenbosch. In februari 1936 hield Graafland een expositie van zijn werk in Den Haag, zijn eerste expositie sinds 1923, en enkele maanden later exposeerde hij op de Olympiade tentoonstelling in Berlijn met het portret van de ruiter Charles Pahud de Mortanges gezeten op zijn springend paard "Mädel-Wie-Du. Graafland ontving de Bronzen Medaille hiervoor.