De werken die Gouwe op Tahiti vervaardigde behoren tot de top van zijn oeuvre. Momenteel verkopen wij een groot werk wat hij vervaardigde in 1934 op Tahiti.

Herman Gouwe (1875-1965)
'Badende Tahitiaanse vrouwen op Raiatea'
Olieverf op doek
77 bij 100 cm
Linksonder gesigneerd

Werk verkeert in een uitstekende staat en is na telefonisch afspraak, +31 (0) 499 57 02 29, in Oirschot te bezichtigen.

 

Herman Gouwe: ‘Mijn vertrek naar Tahiti is het verstandigste wat ik ooit in mijn leven uitgehaald heb´

Gouwe kon niet schilderen als het slecht weer was, de winter inspireerde hem in het geheel niet, net zomin als het landschap in het Gooi. De winters gebruikte hij dan ook vooral voor het uitwerken van eerder gemaakte studies. Zelfs het half jaar dat hij in 1913 doorbracht in Parijs, ging vrijwel volledig voorbij met het werken aan enkele ‘Limburgse werken’, waaraan hij al eerder was begonnen, omdat het weer, volgens zijn zeggen, te slecht was om aan Parijse stadsgezichten te werken. Daarnaast was Gouwe niet bestand tegen de druk van opdrachtgevers, die allemaal een schilderij met ploegende paarden van hem leken te verlangen, terwijl dit ‘maakwerk’ hem al snel begon te benauwen, want, zo schreef Gouwe: ‘Men kan niet God dienen en den Mammon’.

Dankzij zijn verblijf in Zuid-Limburg kwam hij nog enigszins toe aan het tastend zoeken naar de kern van wat hij met zijn werk wilde: de natuur niet schilderen uit de waarneming maar uit de geest, geen ‘plaatjes’ maken maar doorwrochte schilderijen waarin de natuur wordt getransponeerd naar een hoger plan, waar lijn en kleur structuren zichtbaar maken die het toevallige overstijgen.

‘Mijn vertrek naar Tahiti is het verstandigste wat ik ooit in mijn leven uitgehaald heb´

In het najaar van 1920 reisde hij voor enkele maanden met de Maastrichtse kunstenaar Henri Jonas naar het Noord-Afrikaanse Tanger, maar de Europese invloed was er inmiddels zo groot dat hij ook hier niet de rust vond die hij zo nodig had om zich op zijn werk te concentreren. In de zomer van 1927 kwam hij voor het eerst niet naar Zuid-Limburg maar verbleef hij in Zuid-Frankrijk, alwaar hij, geïnspireerd door een artikel in een lokale krant, besloot naar Tahiti te vertrekken. Zonder nog terug te keren naar Nederland, scheepte hij in op de ‘Antinoüs’ naar Tahiti, om op 14 december 1927 af te meren in de haven van Papeete, de hoofdstad van Tahiti. Ook op Tahiti bleek het onmogelijk geworden om als ´natuurmens´ te leven en dwong zijn financiële situatie hem regelmatig tot het aannemen van opdrachten voor het schilderen van portretten, zonsondergangen en Tahitiaanse vrouwen. Met relativerende zelfspot noteerde Gouwe dan ook in een brief aan zijn vriend Francis Sanford: ´J´avait retrouvé mes chevaux de labour´, ik heb mijn werkpaarden teruggevonden. Toch kon hij aan het einde van 1933 vol overtuiging schrijven aan zijn goede vriend Frits Lousberg: ´Verdomd Frits, ik krijg mijn draai.´

´Ik denk dat au fond niemand eeuwig durend in deze onsamenhangende wereld zou willen blijven'

Nog één keer bezocht hij Nederland, in 1959. Bij gelegenheid van dit bezoek werden tentoonstellingen gehouden in het Stedelijk Museum in Amsterdam en in de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Na enkele maanden, nog voor de door hem zozeer verafschuwde winter, keerde Herman Gouwe terug naar Tahiti, alwaar hij in 1965, op 90 jarige leeftijd, overleed.