Er komen niet vaak werken uit de periode 1965-1970 van de Bossche kunstenaar Jacques Frenken op de markt. Een periode waar definitief het einde van de verzuiling werd ingezet en waar Frenken op een eigen en bijzondere wijze vorm aan gaf. Belangrijk en bijzonder Brabants werk uit de naoorlogse periode. Informatie over de werken op aanvraag.

Jacques Frenken. Periode: 1965 - 1970 Beelden-assemblages, ('sacrale-popart') en drie-dimensionale werkstukken.
Begin jaren zestig was er een abrupt einde gekomen aan het eeuwenlange mecenaat van de rooms-katholieke Kerk. De bouw van nieuwe Kerken stagneerde, aan de behoefte was ruimschoots voldaan en de secularisatie deed zich steeds sterker gevoelen. Bovendien nam in de jaren zestig een aanzienlijk deel van de geestelijkheid en het kerkvolk radicaal afstand van 'Het Rijke Roomse Leven' met al zijn uiterlijke kenmerken. De Liturgie werd sober, aan de zoete heiligen was geen behoefte meer. Menig gipsen beeld belandde op de schroothoop. Jacques Frenken trok zich het lot van deze beelden aan, verzamelde de resten en assembleerde ze tot Pop-Art achtige beelden. één van zijn werken is een gipsen piëta waar Frenken 365 spijkers in heeft geslagen. Een kritiek op de Kerk die haar erfgoed verkwanselde, maar tevens een nieuw beeld van smarten. In die tijd werd dat echter niet door iedereen onderkend. Frenken werd voor blasfemist uitgemaakt, sommigen zagen in hem zelfs een anti-christ.