Droge naald (code:d130)
Een diepdruktechniek ouder dan de etstechniek (einde 15e eeuw.) waarbij direkt op de plaat getekend wordt met een scherpe naald of met een diamant.de naald wordt vrijelijk gehanteerd, zoals een tekeninstrument. doordat men met een etsnaald niet veel kracht uitoefenen (men kan dit wel met een burijn, dan ontstaat een gravure), worden de lijntjes dun en ondiep, zodat de afdruk licht van toon is. bovendien duwt men met de etsnaald het metaal opzij zodat verhoogde randjes de lijnen omzomen, welke bramen ook inkt vasthouden. de lijn van een droge-naald is hieraan herkenbaar een etsnaald duwt dus het metaal opzij, terwijl een burijn het metaal in de vorm van krulletjes uit de plaat steekt. behalverkoperen platen worden zink en tin, tegenwoordig ook wel vernikkeld staal gebruikt. een zeer beperkt aantal afdrukken (15-25) is mogelijk. de droge naald wordt vaak toegepast in combinatie met de ets en de gravure. het procede was reeds voor het etsen bekend, bijvoorbeeld bij de meester van de speelkaarten ( eerste helft van de 15de eeuw). toepassingen ervan is te zien bij de meester van het amsterdamse kabinet, bij durer en vooral rembrandt. de grootste populariteit heeft de droge naald sedert de tweede helft van de 19de eeuw.
